Historia bhutańskich uchodźców, w przeciwieństwie do tybetańskich, nie jest szeroko podejmowana przez światowe media.
W drugiej połowie XIX w. nepalski lud Lhotshampa zaczął osiedlać się w południowym Bhutanie, gdzie żył w harmonii z autochtonicznymi mieszkańcami przez ponad sto lat. W połowie lat 80. XX w. Lhotshampa zaczęli być postrzegani jako zagrożenie dla rządów panującej monarchii, nasiliły się represje, co wywołało liczne wystąpienia, te zaś zostały brutalnie stłumione.
Ponad 100 tysięcy Bhutańczyków zostało zmuszonych do opuszczenia kraju, większość z nich znalazła schronienie w obozach uchodźców w Nepalu, prowadzonych przez Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR office).
W drugiej połowie XIX w. nepalski lud Lhotshampa zaczął osiedlać się w południowym Bhutanie, gdzie żył w harmonii z autochtonicznymi mieszkańcami przez ponad sto lat. W połowie lat 80. XX w. Lhotshampa zaczęli być postrzegani jako zagrożenie dla rządów panującej monarchii, nasiliły się represje, co wywołało liczne wystąpienia, te zaś zostały brutalnie stłumione.
Ponad 100 tysięcy Bhutańczyków zostało zmuszonych do opuszczenia kraju, większość z nich znalazła schronienie w obozach uchodźców w Nepalu, prowadzonych przez Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR office).